Hey hey! Welkom bij een nieuwe blogpost in de reeks Hoera mijn hond is geen robot! Vandaag wil ik het hebben over vervelende gevoelens van hondenbaasjes. Gevoelens waarvan ik merk dat veel hondenbaasjes er af en toe mee te maken krijgen. Ikzelf zeker ook.
Je kan deze blogpost ook als podcast HIER beluisteren, als je net als ik liever luistert dan leest 🙂
Ik ben Elfi, het baasje van drie imperfecte honden die ik doodgraag zie en waarvoor ik alles doe, maar die het mij soms ook niet gemakkelijk maken. Soms wordt het mij allemaal te veel, voel ik mij schuldig of heb ik het gevoel dat ik tekortschiet als baasje. Ik ben alleen, zij zijn met drie en twee van hen hebben al eens een werkpunt… Understatement! (Ik merk trouwens nu al bij de tweede aflevering van deze podcast dat er regelmatig understatements naar voren gaan komen 😊)
Mijn Honden
Fik en Magic zijn twee wilde Indonesische straathonden, die ik heb geadopteerd toen ik daar woonde. Madu komt ook van daar, maar zij is een golden retriever en dus veel makkelijker. Ik kan met haar overal gaan, alles doen, op reis gaan, wat ik maar wil… en buiten het feit dat ze in stinkende dingen rolt en alles opeet wat er nog maar van ver eetbaar uitziet, heb ik met haar niks voor wat het mij moeilijk maakt. Echt een gemak! Maar Fik en Magic… Godmiljaar zoals ik het al eens zeg… 😊
Zij vragen veel van mij.
Thuis Spanningen
Er zijn thuis bijvoorbeeld spanningen, omdat Magic van Fik niet zo veel kan verdragen. Dus er is al eens gegrom en ik moet echt letten op management om zoveel mogelijk spanning te vermijden. Voor etenstijd, snacks en verrijking zorg ik dat ze uit elkaar zitten. Ik moet opletten dat ik zorg voor rust in plaats van opwinding wanneer Fik en Magic in dezelfde ruimte zijn. Dus wil ik met Fik eens gek doen? Dan moet ik zorgen dat Magic niet in dezelfde ruimte is. Kleine dingen, maar die zorgen dat ik wel aandachtig moet zijn en hier niet gewoon hersenloos kan zijn met hen alle drie. En het lukt natuurlijk niet altijd om alles vredig en rustig te laten verlopen. Dus ja, dan komt dat gevoel naar boven waar ik het over had. Het gevoel dat het mij allemaal niet lukt, dat ik tekortschiet. Het gevoel dat het allemaal even te veel is.
Verschillende Behoeften
Fik en Magic zijn ook heel verschillend dus willen ook verschillende dingen op de wandeling. Ik weet dat het belangrijk is dat ik dingen apart met hen doe. Met Fik doe ik speurlessen, met Magic ga ik regelmatig wandelen met een andere hond erbij om te oefenen. Maar ik weet ook dat ik dat eigenlijk vaker zou moeten doen. Dus ja, daar is het dan ook alweer… Potverdekke, ik zou meer moeten doen!
En Madu wil altijd spelen! Die zou de hele dag met haar speelgoed bezig zijn als het kon. En dan liefst niet in haar eentje, maar met mij natuurlijk. En ik doe natuurlijk mijn best om zoveel mogelijk te spelen met haar. Maar de andere twee zijn er ook nog. En ik werk ook veel om te zorgen dat ik hen alles kan geven wat ze nodig hebben. Dus vier voormiddagen geef ik les op school en verder werk ik van thuis als virtual assistant voor hondenprofessionals of ben ik al eens weg met andere honden voor hondenuitlaat. Vaak zit ik dus de tijd dat ik thuis ben veel achter de pc of ’s avonds organiseer ik lezingen in de Kwispelclub en dan kan ik ook niet gemakkelijk spelen met Madu of nog iets leuks doen met Fik en Magic.
De Kwispelclub
Voor wie de Kwispelclub niet kent, dat is een online platform dat ik heb gemaakt speciaal voor baasjes van imperfecte honden. Tips, advies, ervaringen delen, online lezingen… Heel tof en info vind je HIER! Maar ja, het kost tijd…
Dus ja, ik heb mijn leven zo geregeld dat mijn honden niet veel alleen thuis zijn. Maar ik ben ook veel bezig. En dan ja… heb ik het gevoel dat ik nog meer met hen zou moeten actief bezig zijn dan ik nu al doe. En dat is best al wel veel hoor vergeleken met vele andere baasjes, maar ja… Ik wil het goed doen natuurlijk en hen alles geven wat ze verdienen en ik heb dan al eens het gevoel dat ik daar niet in slaag.
Ik heb de laatste jaren al heel veel geleerd over honden en dat doe ik nu nog met die lezingen die ik organiseer in de Kwispelclub. Ik leer steeds beter mijn honden begrijpen en ik ontdek ook steeds meer over wat ik hen zou kunnen geven om hun leven nog beter te maken. En dat is heel tof! Maar het geeft mij ook altijd wel meer dingen om over te twijfelen. Ik zou dat nog kunnen of moeten doen… Doe ik dit nu wel juist of genoeg…?
Een Goeie Baas
En ik weet ook dat, hoe hard ik ook mijn best doe, ik dat gevoel altijd wel eens ga hebben! Maar we mogen met z’n allen één ding niet vergeten: wij zijn goeie baasjes!
Weet je waarom? Omdat wij bezig zijn met de vraag of we wel goeie baasjes zijn… Het feit dat wij daarbij stilstaan en soms denken dat we het niet goed doen of tekortschieten, bewijst dat wij goeie baasjes zijn. Want slechte baasjes zouden daar niet mee bezig zijn. Mensen die niet het beste willen voor hun honden zoals wij, gaan zich met die gedachten niet bezighouden.
Dus dat zeg ik heel vaak tegen mezelf. Het is niet omdat ik mezelf niet in drie kan verdelen, dat ik hen alle drie tekort doe. Het is niet omdat ik niet elke dag dingen met mijn honden apart doe, dat ze niet genieten van de dingen die we wel hebben gedaan die dag. Het is niet omdat er soms gegromd wordt door Magic hier thuis, dat ze zich hier niet veilig voelt en dat ze hier niet gelukkig en op haar gemak is. Het is niet omdat mijn honden niet zomaar alles kunnen, dat ze geen deugd hebben van de dingen die we wel samen doen. Want ik weet dat ik heeeeeel veel moeite doe voor hen. Veel mensen snappen niet dat ik dat allemaal doe voor hen, maar ik weet… als je nu nog luistert dat jij het wel snapt. Bedankt daarvoor 😊
En soms vloek ik erop dat ik ze heb, heel even. Want ik wil terug ver en lang reizen… Ik wil hen ook graag overal mee naartoe kunnen nemen, of dat daar nu honden zijn of niet. Ik wil misschien gewoon op het laatste nippertje een daguitstap kunnen doen of plots op weekend vertrekken. Of gewoon eens niet om 7 uur ’s morgens al op wandel zijn, ook als ik laat mijn bed in ben gekropen… Of langer dan 7 minuten propere vloeren hebben. Want we kennen allemaal de Heilige 7 minuten… En het zou soms eens fijn zijn dat dat bijvoorbeeld 14 minuten zouden zijn 😊 Of stel dat ik nu iemand nieuw leer kennen en die heeft een hond… Ja… probleem he, want de kans is klein dat Fik daaraan gaat kunnen wennen en dat we samen dingen kunnen doen met alle honden… Onnozel, ik weet het.
Maar dat kan nu allemaal niet. Door hen. Dus daar vloek ik soms op. Of ik bedenk zo eens hoe het gaat zijn als ze er niet meer zijn, wat ik allemaal terug ga kunnen doen. Of zelfs gewoon al als een van hen op termijn wegvalt. Welke nieuwe mogelijkheden er allemaal gaan zijn, wat er allemaal makkelijker gaat worden. En godmiljaar dan voel ik mij daar zo schuldig over!!
Of als ik zo zeg van amai als ik hierna nog een hond neem, is het er maar eentje. Of is het er eentje zonder jachtinstinct. Of is het eentje met kort haar. Of eentje waar ik mee op reis kan met mijn busje en de tent. Ik droom er dan over hoe veel makkelijker alles gaat zijn. En dan lijkt het alsof ik hen niet apprecieer voor wie ze zijn en dat is echt niet zo! Het feit is gewoon dat het veel energie kost, ik moet dat niet onder stoelen of banken steken. En het feit is ook dat het mij allemaal niet altijd lukt en dat dat geen fijn gevoel is. Maar ik zie ze doodgraag en als er één ding is dat ik heb geleerd in mijn zoektocht naar positief samenleven met twee reactieve honden en een vrolijke golden retriever die ertussendoor huppelt, dan is het wel dat ik iedereen apprecieer voor wie ze zijn. Je kan niet anders, anders word je zot! Allee ik toch!
Positieve Noot
Met deze positieve noot sluit ik af. Want ik focus mij altijd op het positieve. Wie mij kent of volgt op sociale media met EHIGR, die weet dat. Ook al heb ik het soms moeilijk of heb ik al eens een slechte dag, dan nog kan ik dat op die manier wel altijd ombuigen.
Ik wou met deze aflevering iets herkenbaars delen en je het gevoel geven dat je niet alleen bent met negatieve gevoelens die soms de kop opsteken. Maar je bent een goed baasje, echt! Iedereen die naar podcasts zoals deze luistert, die video’s bekijkt op sociale media, die cursussen volgt, blogs leest, lid wordt van de Kwispelclub om de lezingen te volgen… die is goed bezig en die zijn honden hebben superveel geluk! Nooit vergeten!
Dus geniet vandaag nog van je hond, van de dingen die WEL goed gaan en die WEL leuk zijn! En als dat soms moeilijk is, ik heb een dagboekje uitgebracht waar je samen met mij 30 dagen lang kan focussen op positiviteit samen met je hond. De link hiervoor vind je HIER.
Hiermee sluit ik af, bedankt om te luisteren en ik zie je snel weer hier, op sociale media of in de Kwispelclub!
